Terapia Esperalem stanowi obecnie jedną z najczęściej zalecanych przez specjalistów metod farmakologicznego wspomagania procesu leczenia choroby alkoholowej. Wzmacnia motywację chorego do przerwania ciągu alkoholowego i utrzymania stałej abstynencji. Wpływa na sposób postrzegania substancji odurzającej. Wywołuje lęk i obawę przed jej spożyciem, co skutecznie odstrasza nałogowców od poszukiwania okazji do napicia się trunku. Osoby z wszywką alkoholową muszą zatem szczególnie uważać na alkohol i wszelkie produkty, które zawierają w swoim składzie jakiekolwiek dawki etanolu.
Terapia Esperalem wymaga zatem szczególnego zaparcia pacjenta i dbałości o codzienny skład jego diety. Odpowiedni sposób odżywiania się pozwala nie tylko uniknąć przykrych dolegliwości wynikających z połączenia wszywki i alkoholu, ale również wzmacnia cały organizm. Nadwyrężony jest on długotrwałym działaniem substancji odurzającej na wszystkie tkanki narządów wewnętrznych. Nadużywanie etanolu niekorzystnie wpływa na pracę i strukturę mózgu, serca, żołądka, trzustki, nerek i wątroby. Ich regeneracja nie jest możliwa, dopóki nałogowiec nie przerwie ciągu alkoholowego.
Na czym polega terapia Esperalem?
By dowiedzieć się, na czym polega terapia Esperalem, należy w pierwszej kolejności pochylić się nad tym, jak działa wszywka alkoholowa. Lek ma formę jałowych tabletek, które chirurg umieszcza pod skórą pacjenta. Substancją czynną produktu jest disulfiram. Blokuje on wydzielanie jednego z najistotniejszych w procesie trawienia alkoholu etylowego enzymu wątrobowego. Mowa tu o dehydrogenazie aldehydowej, która przekształca etanol w aldehyd octowy, a następnie w kwas octowy, który jest nieszkodliwy dla organizmu. Zaburzenie tego szlaku metabolicznego skutkuje rosnącym stężeniem toksyn poalkoholowych w organizmie nałogowca. Podczas stosowania wszywki alkoholowej nie należy spożywać alkoholu. Lek jest bowiem obojętny wyłącznie dla osób trzeźwych.
Terapia z użyciem Esperalu opiera się zatem na psychicznych reakcjach organizmu uzależnionego człowieka. Dotychczas spożywanie substancji odurzającej kojarzyło się mu z przyjemnością i możliwością szybkiego rozluźnienia. Po „zaszyciu” jest on jednak świadomy, że alkohol może stać się przyczyną jego problemów zdrowotnych. W jego umyśle pojawia się zatem obawa, a etanol nie uruchamia już w mózgu tzw. ośrodka nagrody. Silny strach przed konsekwencjami zwykle powstrzymuje nałogowców przed piciem nawet przez rok. By skutki terapii były długotrwałe, awersyjne metody leczenia alkoholizmu najlepiej połączyć z innymi elementami kompleksowego leczenia choroby alkoholowej. Wśród nich najczęściej wymienia się odtrucie alkoholowe i psychoterapię.
Zabieg
Zabieg wszycia Esperalu można wykonywać wielokrotnie. Najwcześniej pacjenci mogą powtórzyć go po upływie od 8 do 10 miesięcy. Po tym czasie substancja czynna wszywki przestaje stopniowo uwalniać się do wnętrza ich organizmów. Umieszcza się ją w obszarze podpowięziowym mięśnia pośladkowego podczas mało inwazyjnej procedury chirurgicznej. Wykonuje się ją wyłącznie po wcześniejszej konsultacji pacjenta z lekarzem. Istnieje bowiem kilka przeciwwskazań do „zaszycia”. Wszywki nie stosuje się u osób nadwrażliwych na składniki leku lub znajdujących się pod wpływem substancji odurzającej. Pacjenci, którzy w ciągu 24 godzin poprzedzających zabieg spożywali alkohol etylowy, kierowani są zwykle na detoks alkoholowy lub zaleca się im samodzielne przerwanie ciągu alkoholowego. Przeciwwskazaniem dla Esperalu są również złożone zaburzenia krążenia, zakrzepica, zatorowość oraz niektóre schorzenia przewlekłe.
Po kwalifikacji pacjenta do zabiegu lekarz oczyszcza jego skórę i znieczula ją w sposób miejscowy. Wykonuje nacięcie tuż nad pośladkiem, docierając w głąb organizmu. W obszarze podpowięziowym w wypreparowanej kieszonce mięśniowej umieszcza wyliczoną dawkę leku. Chirurg zaszywa ranę, używając w tym celu nici chirurgicznych. Szwy zabezpiecza jałowym opatrunkiem, a pacjent opuszcza placówkę medyczną jeszcze w dniu zabiegu. Procedura nie wymaga jego hospitalizacji.
Zalecenia lekarskie podczas stosowania terapii awersyjnej
Po zabiegu implementacji wszywki pacjent powinien pamiętać o konieczności stosowania się do wszystkich zaleceń lekarskich. Poznaje je już na etapie kwalifikacji do zabiegu, podczas wizyty konsultacyjnej u chirurga. Głównym jest wstrzemięźliwość od alkoholu w jakiejkolwiek postaci i dawce. Abstynencję uzależniony powinien zachowywać już przed „zaszyciem”. Terapia Esperalem wymusza sztuczną wstrzemięźliwość, a „zaszyty” nałogowiec jest bezpieczny wyłącznie wówczas, gdy nie dostarcza do swojego organizmu alkoholu etylowego.
Powinien on powstrzymywać się nie tylko przed czystym etanolem w postaci napojów wyskokowych. Niebezpieczne dla jego zdrowia mogą okazać się produkty spożywcze zawierające nawet niewielką ilość alkoholu. Należy zatem uważać na niektóre sosy, ocet, słodycze, przetwory czy leki. U niektórych uzależnionych do aktywacji Esperalu wystarczy niewielka dawka substancji odurzającej. Może być ona zawarta nawet w produktach nieprzeznaczonych do spożycia. Należą do nich płyny do higieny jamy ustnej, perfumy, środki myjące czy dezynfekujące. Nawet krótkotrwały kontakt etanolu z organizmem człowieka (skórą lub błonami śluzowymi) może wywołać nieprzyjemną w skutkach reakcję disulfiramową.
Czy terapia Esperalem jest skuteczna?
Skuteczność wszywki alkoholowej uzależniona jest od stopnia zaangażowania pacjenta w przebieg jego własnej terapii. Z tego względu poleca się ją wyłącznie współpracującym chorym. To oni są świadomi własnych trudności, nie mając jednocześnie odpowiednio silnej motywacji do wprowadzenia zmian w swoim życiu. Takim motywatorem staje się Esperal, który wszyty podskórnie „czuwa” nad trzeźwością nałogowca. Ponieważ chory zna konsekwencje podejmowanych prób przepicia wszywki, nie decyduje się na nie z obawy przed groźnymi skutkami.
Po połączeniu Esperalu z alkoholem etylowym w ciągu kilkudziesięciu minut odczuwalne stają się pierwsze objawy zatrucia aldehydem octowym. To substancja toksyczna, która kumuluje się w krwiobiegu nałogowca, spożywającego etanol podczas terapii Esperalem. Jej wzrastające stężenie powoduje bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, duszność, skoki ciśnienia, zaburzenia pracy serca, a nawet utratę przytomności. W skrajnych przypadkach zatrucie może zakończyć się udarem mózgu, zawałem mięśnia sercowego lub nagłym zatrzymaniem krążenia.