Przymusowe leczenie alkoholika w polskich warunkach możliwe jest wyłącznie w ściśle określonych prawem sytuacjach. O konieczności tej decyduje sąd rejonowy na wniosek Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych lub prokuratora. Brak zgłoszenia się na dobrowolne leczenie skutkuje obowiązkowym podjęciem terapii alkoholizmu zwłaszcza w przypadku, gdy zachowanie uzależnionego odbiega od społecznych standardów.
By utrzymać trzeźwość po zakończeniu leczenia choroby alkoholowej, należy postępować zgodnie z określonym przez specjalistów planem zdrowienia. Otrzymanie wystarczającego wsparcia ze strony specjalistów i najbliższych to połowa sukcesu. Gdy osoba uzależniona zaczyna prowadzić nowy styl życia po odwyku, istotne są dla niej informacje, jak radzić sobie z negatywnymi emocjami i pokusami. Pomocna jest również świadomość, że w razie potrzeby może ona zwrócić się do swojego lekarza nawet po zakończeniu terapii.
Życie z alkoholikiem upływa zwykle pod znakiem niepewności i niebezpieczeństw. Konsekwencje długotrwałego spożywania alkoholu odczuwają bezpośrednio nie tylko osoby uzależnione. Nałóg wpływa bowiem na sposób funkcjonowania całych rodzin oraz innych grup społecznych, w których obecność chorego odgrywa rolę.
Zatrucie alkoholem to stan, do którego prowadzi nadmierne spożycie alkoholu etylowego lub wypicie alkoholu nieprzeznaczonego do picia. Charakteryzuje się złożonymi dolegliwościami natury psychosomatycznej. Stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka. Z tego względu konieczne jest szybkie podjęcie leczenia zatrutego pacjenta.
Istnieją 4 fazy alkoholizmu, które różnią się od siebie głównie rodzajem i natężeniem objawów. Choroba alkoholowa tylko początkowo rozwija się bezobjawowo. Z tego powodu zwykle pozostaje niezauważona w pierwszych fazach swojego zaawansowania. Jej terapia i leczenie możliwe jest jednak niezależnie od stopnia jej rozwoju.
Alkohol w młodym wieku okazuje się szczególnie niebezpieczny dla rozwoju układu nerwowego człowieka. Toksyna wpływa jednak szkodliwie również na funkcjonowanie innych układów i narządów. Nadużywanie alkoholu w młodości ma konsekwencje długofalowe, często zauważalne i diagnozowane dopiero w wieku dorosłym.
Głód alkoholowy to uczucie niepohamowanej chęci spożycia alkoholu etylowego w stanie abstynencji. Podstawową metodą ograniczenia ryzyka wystąpienia głodu alkoholowego jest unikanie sytuacji kojarzonych z substancją odurzającą. Gdy jednak dojdzie do nasilenia głodu alkoholowego, osoba uzależniona powinna niezwłocznie skorzystać z pomocy specjalistów.
Czego unikać po zaszyciu alkoholowym? To najczęstsze pytanie, na które odpowiedź pada w gabinecie lekarskim w ośrodkach leczenia uzależnień. Zwykle wątpliwości pacjentów rozwiewamy już podczas konsultacji i wizyty kwalifikacyjnej. Rzetelna wiedza dotycząca sposobu działania wszywki alkoholowej jest istotna ze względu na konieczność stosowania się pacjenta do zaleceń lekarza. To gwarant bezpieczeństwa terapii.
Profesjonalny detoks alkoholowy stanowi najskuteczniejszą i coraz bardziej powszechną metodę na rozpoczęcie walki z nałogiem. Sprzyja odstawieniu substancji odurzającej bez ryzyka wystąpienia wzmożonych objawów głodu alkoholowego. Organizm alkoholika podczas detoksykacji szybko się regeneruje i trzeźwieje, umożliwiając mu podjęcie kolejnych odpowiedzialnych decyzji o dalszym leczeniu.
Długość działania Esperalu zależy od indywidualnych predyspozycji i możliwości każdego pacjenta. Zwykle substancja czynna Esperalu uwalnia się do organizmu uzależnionego nawet przez 12 miesięcy. Zadaniem terapii awersyjnej w tym czasie jest motywacja pacjenta do utrzymania abstynencji. Powstrzymuje się on przed sięganiem po trunek z obawy o własne zdrowie. Połączenie Esperalu z alkoholem jest niebezpieczne dla jego zdrowia i życia.
